Pchełka chmielowa
Chrząszcz, długości 2—3 mm, ma zabarwienie metalicznie zielonobrązowe z żółtą plamką na końcu pokryw. Larwa jest wydłużona, biaława, z trzema parami nóg. Zimują chrząszcze w glebie lub pod ściółką liściastą. Wczesną wiosną w ciepłe, słoneczne dni wychodzą z kryjówek zimowych i żerują najpierw na pokrzywach, następnie na chmielu, a później na konopiach, wygryzając otworki w liściach. W razie liczniejszego występowania pchełki wzrost roślin jest zahamowany. Samice składają jaja w maju — czerwcu do gleby. Po 10—12 dniach wylęgają się larwy, które żerują na korzeniach konopi. Ich żer jest mniej szkodliwy. Młode chrząszcze pojawiają się na końcu lipca łub na początku sierpnia, przez krótki okres żerują na wierzchołkach pędów chmielu, potem schodzą do leż zimowych. Pchełka chmielowa jest wrażliwa na niską temperaturę i nadmierną wilgotność. Podczas pogody suchej, słonecznej i ciepłej, aktywność i szkodliwość pchełki chmielowej znacznie wzrastają. Zapobieganie i zwalczanie. Stosuje się zabiegi chemiczne w momencie wystąpienia na plantacji chmielu pierwszych chrząszczy. Do opryskiwania zaleca się Karbatox zawiesinowy 75 (2 kg/ha), do opylania: Gamakarbatox M (25 kg/ha), Karbatox pylisty 5 (25 kg/ha).
Najnowsze komentarze