Ziołomirek należy do groźniejszych szkodników lucerny oraz wyki. Występuje licznie, powodując lokalnie duże szkody. Chrząszcz, długości 4—5,5 mm, jest szarawobrunatny z ciemnobrązową smugą na stronie grzbietowej i ma głowę wyciągniętą w długi ryjek. Larwa jest trawiastozielona z jasnym paskiem wzdłuż grzbietu i ciemną głową. Zimują chrząszcze na plantacjach lucerny, koniczyny, pod stogami, w ściółce itp. Na wiosnę, po ociepleniu się, opuszczają kryjówki i żerują na rozwijających się roślinach, wyżerając w blaszkach liściowych i w łodygach nieregularne otworki, a następnie szkieletując liście. Samice składają jaja w ogonki liściowe oraz w łodygi. Wyległe larwy żerują początkowo w wierzchołkowej części rośliny, w pączkach liściowych. Następnie wychodzą na zewnątrz i wyżerają w liściach podłużne otwory ograniczone nerwami, a także uszkadzają pączki kwiatowe. Larwy przepoczwarczają się w siateczkowatych oprzędach na liściach. Chrząszcze letniego pokolenia występują na plantacjach od lipca, na zimowanie schodzą na przełomie sierpnia i września.
Najnowsze komentarze