Jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych szkodników rzepaku występujący na obszarze całej Polski. Chrząszcz ma barwę ciemnoniebieską, prawie czarną, długość 2—2,5 mm. Charakterystyczne są krótkie, o kulistym zakończeniu czułki, po których można łatwo rozpoznać słodyszka. Larwy są białe i mają na grzbiecie podwójny szereg ciemnych plamek. Największe szkody wyrządzają chrząszcze, które pojawiają się na rzepakach wiosną, gdy rośliny tworzą kwiatostany. Chrząszcze nadgryzają pąki u nasady, powodując ich usychanie i opadanie. Siady żerowania słodyszka są najlepiej widoczne w okresie kwitnienia w postaci sterczących szypułek, z których opadły pąki. Później chrząszcze żerują także w rozwiniętych kwiatach zjadając pyłek. W razie silnego opanowania roślin przez chrząszcze większość wczesnych pąków ulega zniszczeniu i rzepak słabo kwitnie. Przy słabszym nasileniu zniszczone zostają tylko najwcześniejsze pąki.
Zimują chrząszcze w ściółce na miedzach, rowach i skrajach lasu. Wiosną, przy temperaturze około 10°C, chrząszcze wychodzą z zimowisk i obsiadają kwiaty żółtej barwy (jaskra, mniszka itp.). Gdy temperatura nieco podniesie się (średnia dzienna około 15°C), chrząszcze przelatują na rzepaki, gdzie po krótkim żerowaniu składają jaja do pąków kwiatowych. Po paru dniach wylęgają się larwy, które żywią się pyłkiem i nektarem kwiatów, nie wyrządzając większych szkód. Dorosłe larwy opuszczają kwiaty i kryją się w glebie, gdzie się przepoczwarczają. Po 8—14 dniach wylatują młode chrząszcze, które żerują na jarych roślinach oleistych i chwastach. W sierpniu chrząszcze schodzą do kryjówek zimowych. W ciągu roku rozwija się jedno pokolenie.
Zapobieganie i zwalczanie
Pierwsze opryskiwanie lub opylanie należy przeprowadzić w momencie, gdy na początku zawiązywania pąków kwiatowych znajdują się średnio 3 chrząszcze słodyszka na jednej roślinie, lub w czasie pierwszego nalotu chrząszczy, gdy ich liczba na jednej roślinie w pasie brzeżnym pola przekroczy 6. Do opryskiwania stosuje się: Deciś 2,5 EC (0,25 1/ha), Cymbusz 25 EC (0,1 1/ha), Me- tofos płynny 30 (3—4 1/ha), Ripcord 10 EC (0,25 1/ha), Sumicidin 20 EC (0,4 1/ha), Torak 48 EC (0,6 1/ha), Zolone 35 EC (2 1/ha), Zolone 30 WP (2 kg/ha), Enolofos (1 1/ha), Ipofos 50 (0,5 1/ha), Sherpa 25 EC (0,1 1/ha), Propotox M płynny (3 1/ha), Cidial 50 L (1,2 1/ha); do opylania: Gamakarbatox pylisty (20 kg/ha), Melipax pylisty (20 kg/ha) lub Gamametox pylisty (25—30 kg/ha).
Jeżeli zabieg wykonany jest na krótko przed kwitnieniem rzepaku, to należy stosować preparaty mniej szkodliwe dla pszczół —• Melipax lub Thiodan i tylko poza godzinami lotu pszczół. Stosowanie innych preparatów zakończyć należy na tydzień przed kwitnieniem roślin.
Najnowsze komentarze