Jest to choroba pochodzenia grzybowego. Jej objawem są różnego kształtu i wielkości guzowate narośle, najczęściej występujące na młodych kolbach i dolnych częściach pędu. Zwykle największe narośle znajdują się na pędach oraz (przy wczesnym porażeniu) na kolbach, na pochwach liściowych, liściach i kwiatostanach męskich są one niewielkie. Narośle są początkowo wewnątrz białe, przerośnięte gęstą grzybnią. Wkrótce jednak wnętrze guza zamienia się w brunatnoczarną, mazistą, później pylącą masę zarodników, pokrytą srebrzystoszarą, błyszczącą błoną. Wysypujące się z pękniętych guzów zarodniki zakażają młode tkanki starszych roślin. Zimują zarodniki w częściach narośli w glebie. Głownia kukurydzy jest chorobą u nas powszechnie znaną, ale na ogół występuje w niewielkim nasileniu. W niektórych jednak latach i rejonach uprawy kukurydzy procent porażonych roślin bywa dość duży i wówczas obniżka plonu przekracza 10—15%.
Zapobieganie i zwalczanie
Na polach, na których notowano silniejsze występowanie głowni, należy zastosować co najmniej 3-letnią przerwę w uprawie kukurydzy. Zaleca się możliwie wczesne wycinanie i niszczenie narośli (przed pękaniem), a także zebranie i zniszczenie resztek pożniwnych. Zalecane jest chemiczne zaprawianie nasion jedną z następujących zapraw: Zaprawa nasienna T (300 g/100 kg nasion), Vitavax (200 g/100 kg), Zaprawa Oxafun T (250 g/100 kg) lub Zaprawa nasienna T zawiesinowa (250 g/100 kg + 1 1 wody). Zaprawianie jest celowe tylko wówczas, gdy sieje się kukurydzę w okolicy, gdzie tej rośliny nie uprawiano od dłuższego czasu.
Najnowsze komentarze